2.AY KARMA AŞIMIZ

Bugün sabah karma aşımızı olmaya sağlık ocağına gittik. O ana kadar ağlayan Berilcik aşıdan sonra cıyak cıyak ağlamaya başladı :) Ama her hali ile çoook sevimli. Tartıldık boyumuzu ölçtürdük. 5.5 kilo 58 cm olmuşuz... Zaten ailede genel kanı da kilo aldığımız yönündeydi. Yanaklar dobidik olduğu için. :)))

Dün internette bulduğum bir siteden Berilin resimleri ile bu cicileri oluşturdum nasıl çok şirin olmamış mı ? :)

BERİL 2. AYINDA

Yarın Beril doğalı 2 ay oluyor. İlk 2 ay sıkıntılarla kolikle geçti. Sürekli elimizin altında saç kurutma makinası ile dolaştık bir ara... Akşamları sırf Beril sancıdan ağlamasın rahatlasın diye sıcak suya ısladık onu :) Fotograf makinası da elimizden düşmedi. Berilcik gülümsemeyi öğrendi. Özellikle uykudan uyanınca şirin şirin gülümsemesi yok mu. Tüm aile hayran kaldık. Annesi, teyzesi ve anneannesine sürekli bakıyor sanırım gerçek annenin kim olduğunu keşfetmeye çalışıyor. GEceleri annesinin yastığında yatıyor artık. Yan dönüp ellerini başının altına koyarak melekler gidi uyuyor. Babası sabah işe giderken ona türlü şebeklikler yapıyor. Fren sesi gibi sesler çıkararak gülüyor en çok da ona bayılıyoruz. Artık dönencesini izliyor ve müziğini dinliyor. Daha az ağlıyor daha az sancılanıyor ve uzun süre kendisi ile konuşulsun istiyor. Lafçı olacak bu lafçııııııı :)

Işık çok dikkatini çekiyor lambaya gözünü kırpmadan bakıyor. Geöen hafta balkona çıkardık. Güneşe de aynı şekilde büyülenmiş gibi baktı ... Gitgide daha sevimli bir hal alıyor.

40 LANDIM...

Bugün bu dünyaya geleli tam 40 gün oldu. Annem sabah kuaföre gitti babamla. Sabah saatlerinde uykuya doyduğumdan olsa gerek çok neşeliyim. eni sevdiler oynadılar hatta babam işe geç kaldı benim yüzümden :) Sonra annem kuaförden geldi. Anneannemle beraber kovaya 40 tane taş, altın ve nazar boncuğu koydular. Sonra o su ile 40 tas su döktüler üzerime. Artık gezebiliriz rahat rahat. :) Zaten annemle babam Chicco marka bir bebek arabası almışlar bana. Beni ona koyup gezdirirler artık :) Gerçi araba mavi her gören beni erkek sanacak ama olsun. Teyzemin aldığı tokalardan takarlarsa kız olduğum belli olur :)

Kolik sancılarım gitgide azalıyor. Bunda her alt değiştirmede anneannemin benim belden aşağımı yıkaması da çok etkili. Marul yıkar gibi tutuyor beni lavaboya ben de mayışıyorum sıcak su ile :)

Pazar günü teyzemin arkadaşı İlkay teyze geldi . Bana çok cici yumuşacık bir battaniye getirmiş. Bir de şirin çoraplar. son zamanlarda çorapları ellerime giydirip ön patileri var diye dalga geçiyorlar benle :) Eldivenleri atıyorum ya o yüzden böyle bir çözüm buldular.

HASTAHANEDEYDİK

Kolik denen şey iyice başımızı ağrıtmaya başladı. Evde herkes bir odaya seriliyor gece olunca da o an kim uykusuz değilse Berille o ilgileniyor. Gaz sancısı gelince gözü dünyayı görmüyor. Saç kurutma makinası evin genel bir sesi olmuş durumda. Bir de kolik cd si aldık ve saç kurutma makinası sesi download ettik. Onların da kısmen faydası oldu.

Bugün artık ağlaması iyice artınca doktora gittik. Evde cıyak cıyak ağlayan Bril yolda uyuyakalınca doktora mahçup olduk ama o duruma alışıkmış :) Doktoru bizim bildiğimiz şeyleri söyledi. Beril doktor altını açınca kaka yaparak bizi gülme krizine soktu :) Doktor altını her değiştirdiğimizde sıcak su dolu bir leğene oturtmamızı ve zeytinyağı ile poposunu ovmamızı söyledi. Bir de gaz sancısı için papatya çayı ve ilaç olarak da Nurse Harveys önerdi. Şimdilik evde ve sakin. Emdi uyudu. Babamız akşam bizi Reale gezmeye götürecek. Madem araba sesini seviyoruz :) gezelim kızımla dedi. Bu arada Berilcik bugün 4300 gram çıktı. 300 gramı bez olsa 4 kilo olmuş veletçik :)

BERİL 4. HAFTADA

Doğumdan sonra eve sanki bir melekle beraber geldik. Beril o kadar uslu sessiz ve şirin bir bebek ki. Zorla uyandırıp emziriyor annesi sonra yine uyuyor, uyansa da etrafı izleyerek vakitgeçiriyordu. Ta ki 3. haftaya kadar. Öne 19. gün göbeğimiz düştü. Ardından ilk banyomuzu yaptık. Suyu seviyoruz ama bedenimize dokunulmasından hoşlanmıyoruz. Banyodan sonra saatlerce uyanmadan uyudu ve o süreç tüm ev halkı için çok keyifliydi.

Sonra malesef kolikle tanıştık. O güzelim masum melek, susmayan çığlıklar atan bir canavara dönüşüyor kolik sancısı gelince. Saç kurutma makinası ve kolik cd si eşliğinde sakinleşiyor uyuor ama sonrasında yine gaz sancıları ile uyanıyor. Özellikle akşam saatlerinde olan bu sancılaryüzünden herkes uykusuz ve asabi.Annemiz doğum sonrası depresyonunun da etkisi ile sanırım ikide bir ağlıyor. Bu büyümeyecek felan diyor. Bunun diğer bebeklerde de olduğunu anlattık biraz gerginliği azaldı. Babamızın Amerikan pazarından aldığı bir damla var şimdilik en iyi gelen şey o bir de banyo yapmak. Gazını çıkarınca rahatlayıp mışıl mışıl uyuyor Berilcik...

BERİLİN DOĞUM HİKAYESİ

Doğumdan bir gün önce : Hem Tülüşü (anneannem) hem de Berna'yı (annem) kaygı bastı. Nolacam nolmicam şeklinde düşündükçe kafayı sıyırma noktasına geldiler. Onlar da unutmak için ev işlerine sarıldılar. Anneannem oturdu bir tencere yaprak sardı sanki ben yiyecekmişim gibi...Annem benim ve kendisinin yatak ve nevresimlerini düzenledi evi bana hazır hale getirdi.Babaannemin yaptırdığı pikeleri serdi kendi yatağına da. Bu arada teyzem de (Esin) hepsini videoya aldı.Annem en çok benim kime benzeyeceğini merak ediyordu. Yarın yeni birisi ile tanışacağız kimbilir nasıl bir şey dedi durdu. Babam (İlker) ameliyata beni de alacaklar napıcam ben içerde diyordu. Tülüş ise ilk kez anneanne olacağı için çok heyecanlı idi. Evde endişeli olmayan merak ve heyecanla benim doğumumu bekleyen bir tek teyzem vardı. :) Gece hiçbirimizi uyku tutmadı. Ben de sabaha kadar annemin karnında oynadım durdum.

Doğum günü: Sabah saat 7 de annem ve babamla babaannemi, teyzemi ve anneannemi aldık ve hastahaneye gittik. NTS ye bağlayıp kalp atışlarımı dinlediler. İşlemler yapılırken annemin gözleri dolmaya başladı. Ameliyat olacaktı ne de olsa. Babişko onu teselli etti.

Babaannem ve teyzem odayı süslediler. Çoook güzel oldu odamız. Bu arada doktorumuz Gül hanım geldi. Annem onu görünce iyice rahatladı. Sonra annemi giydirdiler ve yatak ile birlikte ameliyathaneye götürdüler. Giderken herkes annemi öptü o da gözleri dolu dolu ameliyata girdi. Saat 9 du. Babamı son anda hijyen felan diyerek doğuma almadılar.

Kapı önünde gergin bir bekleyiş başladı. Saat 9.25 te kapıya çıkan birisi aileme benim doğduğum müjesini verdi. Onlar sevinç gözyaşları içerisinde iken ben ameliyattan yarım saat sonra tam 9.30 da kapının önündeydim. Herkes ilk önce saçlarımı farketti. Kulaklarımı örtecek kadar uzun simsiyah saçlarım herkesi şok etti. "Kuzu bu ya", "yavrum" ,"canım", "ne kadar da babaya benziyor" çığlıkları eşliğinde herkes annemi unutup benimle ilgilendi. Ben yalanıyorum dilim dışarda meme arıyorum bu arada :) Hemşire ablalar üzerimi değişirken ailem de çığlık çığlığa cama yapışık bir vaziyette beni izliyordu. 45 dakika sonra birisi annemi merak etmeyi akıl edebildi :) Sonra annem de geldi. Yarı baygın bir halde iken ilk sorusu "bebek tatlı mı" oldu :) Hala çirkin doğacağımı zannediyor ya :) Sonra odaya aldılar annemi ve beni getirip kucağına verdiler...

Annemin gözleri doldu bir yandan hala narkozun etkisinde bir yandan da bana bakıyor. Sonra hemşire babamın da yardımı ile emzirmeyi öğretti anneme. Oh be sonunda süte kavuştum. Kollarım yukarıda Allahuekber pozisyonunda olduğumdan kundak felan yapamadılar.

Annemin küçücük dar bir karnı olduğundan sürekli geriniyordum . Halen de gerinme huyum devam ediyor oh be dünya varmış :)

Hastahanede 2 gün kaldık. Beni ilk gün yıkamadılar. Üzerimdeki koruyucu tabaka gitmesin diye. Sonra sabah 5 te aldılar sebze yıkar gibi üzerime su püskürttüler. Teyzem kafamın çok kötü koktuğunu söyleyip durdu ama annemle babam mis kokulu kızım diye sevdiler beni.

2 gün sonra hastahaneden çıkıp eve geldik. Annem de ben de çok sağlıklıyız. Geceleri annemle babamın korktuğunun aksine gayet usluyum. Uyuyorum, uyanıyorum, emiyorum, hatta bazen uyanmadan emiyorum. Uyanınca sessiz sessiz etrafı seyrederek bekliyorum. Sürekli laf dinlemek istiyorum. Benle konuşsunlar ben de gözlerine bakıp ağzımı "oooooooo" şeklinde yapayım istiyorum ama teyzem gitti gideli benle çok konuşan yok :( Annemlerin odasında park yatağım oturma odasında da minik sepetim var. Bir onda, bir diğerindeyim. Hastahanedeki süsleri burada da yaptılar. Her gelen bayılıyor pembiş pembiş. Ben de bir sürü cicimden o gün annem hangisini beğenirse onu giyiyorum. En çok sarı ve pembe yakışıyormuş bana. Babaannem de beni çok seviyor kucağından inmiyorum.

Anneannem ve televizyonu da bizim eve taşındılar. Yoksa babam maç izleyemiyor. Altımı sadece anneannem değiştiriyor. Annemler o konuda da rahat ama tam altımı değiştirirken çişimi yapmaya bayılıyorum onlar da gülüyorlar bana. Annem "sütçüüüüüüü" diye bağırarak yanıma gleince hemen yalanmaya başlıyorum. Tam emmeye başlarken ağzımı açıp sağa sola salladığım için bana Jaws adını taktı annem.

Bazen de teyzem beni kucağına alıyor " Süt bizim hakkımız söke söke alırız diyerek evde slogan atıyoruz. Annem meme verene kadar bu sloganlara ve yalanmalara devam.

Babamın karnının üzerinde yatmayı çok seviyorum. Gazımı da zaten o çıkarıyor. :) Neyse ki o konuda da çok rahatım. Annem de beslenmesine dikkat ettiği için hiç gaz sancım olmuyor.

Babam hemen nüfus cüzdanımı çıkardı ve bugün kulağıma ezan da okundu. Artık bir bireyim ben de. bugün büyük babaannemi ziyerete gittik ve o da ban ağzım tatlı olsun diye şeker ve çocuklarım olsun diye de yumurta hediye etti. Böyle sevgi dolu bir aileye geldiğim için çook mutluyum. :) Şekerlerimden almaz mısınız? Sevgiyle...

ŞAFAK DOĞAN GÜNEŞ

Ben 18 Eylül 2009 da saat 09:30 da Adana Acıbadem Hastahanesinde 50 cm ve 3550 gram olarak dünyaya geldim.

9. AYDAYIZ

Doğumuma çok az kaldı. Annemin son muayenesinde doğum tarihime 18 Eylül olarak karar verdiler doktor teyzeyle beraber. Bugünlerde yerim iyice daraldığı için annem için tam bir eziyet haline geldim. Ayaklarımı kaburgalarına dayayıp ittiriyorum nefes alamıyor. Çok söyleniyor ama bir yandan da herkes merakla benim doğumumu bekliyor. Bakalım kime benzeyeceğim diye. :)

Resim annem ve anneannem. 8. ayda benim yine azıp kudurup tekmeler bastığım, taklalar attığım bir anda çekildi.

Son zamanlarda eziyetlerimi arttırdığım annemin süt içerken çekilmiş bir resmi.

ANNEM HASTANEDE

Dün yedikleri balıktan annem zehirlendi. Babam da azıcık rahatsızlandı ama annem çok kötü oldu. Bir yandan da bana bir şey olacak diye korktuğundan iyice endişelendi. Kusma ishal hepsi birarada oldukça kötü bir gün geçirdik. Sonra babam anneannemle annemialıp hastaneye gitti. Ben yerim bollaştığından sürekli oynadım :) Doktor amca uzun boylu çok güzel bir kızınız olacak dedi anneme.2600 gram olmuşum şimdiden. Doğuma az kaldı. Anne artık ne olduğunu bilmediğin balıkları yeme :)

28. HAFTADA BERİL' DEN HABERLER

Bu da teyzemin objektifinden annem. 7 aylık hamişken :) İçerdeki de benim. annem çirkin olduğumu düşündü aşağıdaki videoyu izleyince. Neyse bari zeki olsun dedi :) Babam ise ona benzememden fazlası ile mutlu sanki daha bir sahiplendi beni...Annemin karnına sığamaz oldum bugünlerde sürekli dürtüyorum onu. Esra teyzem de bana I Phone ile yunus müzikleri dinletiyor.

Bir de müjde aldık sanırım annemle babamın yeni evinde doğacağım. Çünkü evleri bu ay içerisinde teslim edilecek. içerisindeki bir kaç tadilat da bittiğinde taşınmaya hazır olacağız. Şimdilik taşınma tarihi 15 Ağustos görünüyor.

VİDEOM

Veeeee işte babama benzediğimi kanıtlayan 3 boyutlu videom. Anne söylediklerini duyuyorum ona göre :)

EMİNÖNÜ GANİMETLERİ

Bugünlerde annem karnında 10 dakika boyunca sürekli aynı yere vurmama anlam veremiyor :) Babamla tatile gittiler geldiler . Denizin içine girince mayıştım :) Henüz odam hazır değil ama teyzem bu hafta sonu Eminönün'den odamı süslemek için gereken her şeyi almış. :) En çok da bu pembiş biberonu sevdim. Bir de şeker koymak için hazır süslü keseler almış annem de sepetimi hazırladı mı tamamdır :)

Bu da odamın kapısına asılacak. Doğuma daha 3 ay var ama ben şimdiden sabırsızlanıyorum. :)

22 HAFTA 4 GÜN DOKTOR ZİYARETİ

Bugün itibarı ile tam 22 hafta 4 günlüğüm. Annemle babam beni görmek için yine doktor teyzeye gitiler. Boyum 28 cm kilom 519 gr. Hızla büyüyorum. Annemin çektiği resimde de göreceğiniz gibi yüzüm annemin bebekliğine ayaklarım ise babama benziyor. Anneannem tabanımın geniş olmasından bu sonucu çıkardı. :) Esra teyzemse burnumu ve ağzımı dedeme benzetti. Bakalım ben doğunca görecekler kime benzediğimi :)

ANNEM

Annemin bugünkü hali... 21 hafta 5 gnlük hamile ve tatil planları yapıyor. Keşke daha güzel bir yerde daha iyi bir poz verse idi babama :) Sabaha kadar onu uyutmadım kıpır kıpır döndüm karnında. :) Daha uyutmayacağım günler gelecek. Alışsın di mi :)

MERSİN FORUM

Pazar günü anneler gününde annem ve babamla birlikte Mersin Forum'a gezmeye gittik. Babam gişelerde ya da kırmızı ışıkta her durduğunda tekme atarak yola devam etmek istediğimi belli ettim. Gezginci bir kız olacağımı da bu sayede anlamış oldular. :)

20. HAFTA

Annem benim karnında kıpırdanmalarımı hissediyordu ama bugün ilk kez babam da elini annemin karnına koydu ve benim attığım tekmeleri hissedebildi. 20 haftamın ilk gününü böylece kutlamış olduk :)

19. HAFTA DOKTOR ZİYARETİMİZ

Bu seferki doktor ziyaretine annem ve benle birlikte babam da geldiği için çok mutlu oldum. Babama şov bile yaptım. Doktor teyze nereme bakmak istediyse oramı gösterdim. En son hadi bir de el salla diyince elimi bile havaya kaldırdım şok oldular :) Eeeee söz dinliyorum, ne de olsa babama çekmişim. :)

Doktor teyzenin sölediğine göre herşeyim yerli yerinde ve normalmiş. Doktor teyze annemden kan ve idrar tahlilleri istedi. Bugün aradılar. Kan normal çıkmış ama idrarda geçen sefer kum çıkmıştı, şimdi de enfeksiyon çıkmış. annem gelecek hafta tekrar tahlil verecek.

Bu arada ben hep annemin karnında hareket ediyordum ama annem hissetmiyordu. Demek ne kadar büyümüşüm ki annem de farketmeye başladı. Eee bugüne bugün tam 260 gram ve 16 cm oldum...

Benim birdahaki randevum 25 Mayıs ta. O zamana kadar öpücükler...

18. HAFTA

Bu resim annemin 18. haftasında teyzem tarafından çekildi. Karnı akşam saatlerinde daha belirgin ama sabah uynadığında sanki hamile değilmişçesine düz bir göbeğe sahip. Şimdilik sadece 2 kilo almış durumda.

4. AY DOKTOR ZİYARETİ

Bugün annem ve anneannele doktor teyzeyi ziyarete gittik.Babam gelmediği için ben de küstüm popomu döndüm yattım. Tembel ve uyuşuk bir şekilde yerimden bile kıpırdamadım. Doktor teyze cinsiyetimi tahmin etmişti ama emin olmak için 15 gün sonrasına tekrar randevu verdi. Kilo durumum ve gelişimimi beğendi. Annemin karnı azıcık da olsa çıkmaya başladığı için hamile elbisesi almak için anneannemle Beril isimli mağazaya gittik. Annem bu mağazayı yıllar önce gördüğünde daha ben ortada yokken adıma karar vermişti. Kendine yeni ciciler aldı. Bana şimdilik birşey alan yok. Bakalım Esin teyzem İstanbul'dan ne ciciler getirecek? 17 haftadayım ve merak ediyorum dışarıda nasıl bir hayat var :)